Papa en mama waren al een tijdje met mij aan het oefenen voor het omrollen. Sinds een maand of twee leggen ze me regelmatig op de buik. In het begin vond ik dat maar helemaal niets. Mijn lichaam lag plat op de grond, mijn handen en armen in de knel en mijn hoofd in de mat, zo kan ik toch niet ademen.

Maar langzaamaan begon ik mijn armen vrij te spelen, en was ik in staat om me iets op te drukken. Hierdoor kon ik vrij ademen en om me heen kijken. Echter omdat de kracht in mijn armen nog beperkt was, hield ik dat maar een paar minuten vol.

Omdat de aanhouder wint, hebben we deze oefening regelmatig herhaald, met als gevolg dat ik het wel tot een half uur vol hield. De volgende stap was nu het omdraaien. Ik begin de laatste tijd steeds meer met mijn armen en benen te zwaaien. Soms gooide ik de benen in de lucht, om ze vervolgens rechts of links van mij op de grond te laten komen. Samen met papa of mama probeerden we dan deze beweging om te zetten in een volledige draaibeweging (omrollen). Dat viel niet mee.

Soms gaan dingen beter als je er niet bewust mee bezig bent. Vrijdag was papa aan tafel een boterham aan het eten, en had hij mij op het speelkleed gelegd. Na een paar minuten was ik al 45 graden gedraaid. Toen papa een minuut later weer keek, was ik van mijn rug volledig omgedraaid op mijn buik. Papa was helemaal verbaasd (en ik ook).

Nadat papa mij weer had teruggelegd, herhaalde ik het trucje binnen twee minuten weer. Papa was zo trots dat hij mama direct gebeld heeft.

Nu ik kan rollen, zal snel het huis te klein zijn. We gaan nu oefenen met kruipen.