Omdat Opa niet meer zo mobiel is en omdat zijn gezondheid hem wel eens in de steek laat, heeft het even geduurd voordat ik kennis kon maken met Opa.
Maar gelukkig was het de laatste dag van Februari eindelijk zo ver. Al vroeg gingen we op pad. Omdat we tegen de lunch zouden arriveren, werd Opa gebeld met de vraag of hij wat lekkers kon regelen. Nou dat kan Opa wel.

Rond 12.00 arriveerden we, waarna Opa mij voor het eerst kon bewonderen. Opa was super trots.

Na heerlijk geknuffeld te hebben, hebben Papa en Mama genoten van een heerlijke soep. Ik moest het doen met een lesje babymelk, ook lekker.

Na een gezellige middag gingen we weer huiswaarts. Net als op de heenreis, heb ik op de terugweg heerlijk geslapen. Dag Opa, tot binnenkort.

This post is in English, as I want to talk about my great-grandmother, Binny.

Binny, or actually Robena Foland, is a very nice lady that my father met on a business trip. Daddy was flying to Las Vegas for a summit. On the second flight, from Houston to Las Vegas, he sat next to an enthusiastic, conversable lady. At first he thought she was going to Las Vegas for a good gamble, but he was wrong.

Binny is a caretaking woman, who was on her way to visit a good friend, Betty. Her husband was very ill, and Binny went over there to pay him a visit, and help Betty.

During the flight Marcel and Binny talked a lot. At the end of the flight they exchanged their contact details, and agreed to write each other. As they didn’t exchange e-mail addresses, but only postal addresses, Marcel had to start writing letters again. That’s a whole different story.

This happened 1,5 years back, and ever since they exchange letters. My great-grandmother was very excited to hear from me. She even send me some very nice presents. Here are some pictures.

Kisses and hugges to Binny,
Milou

Vandaag zijn we met ons drieën een dagje wezen winkelen in Utrecht. Omdat we geen afspraken hadden was het initiële idee om naar ‘t Rond te gaan, maar omdat dit met de trein zouden doen, besloten we maar door te rijden en er een dagje Utrecht van te maken.

Al vroeg gingen wij op pad. Om mama te verwennen, werd het een ‘we gaan voor Mama shoppen’ dag (het was tenslotte Valentijn). Om de gezelligheid verder te verhogen hadden we Stefanie ook uitgenodigd (Bart was nog ziek). Met drie dames en een tassen drager, moeten we toch wat leuks kunnen vinden.

Onze zoektocht begint bij de We en de Steps. Hier vinden we echter niets leuks. Vervolgens belanden we bij de Sissi Boy. Hier gaan mama en Stefanie los. Al gauw hebben ze de halve zaak opgekocht.

Oververmoeid besluiten we nog een kopje koffie te doen bij de Bijenkorf, met een lekker gebakjes. Dat hadden we wel verdiend.

Afgelopen week werd papa op zijn werk verrast met een cadeau van zijn collega’s. Het was niet één cadeau, maar een hele boel. Zo zaten er een rompertje en een badjas in, voorzien van mijn naam. Beide in een mooie roze kleur. Verder heb ik leuke badspeeltjes gekregen en een bon van de Prenatal.

Collega’s dank je wel voor deze leuke presentjes!

Milou

Van Opa en Oma heb ik een newborn shoot gekregen. Ergens in de eerste twee weken zou Aniek langskomen, om net als bij de zwangerschapsshoot, mooie foto’s te maken. Dit keer natuurlijk niet van een zwangere mama, maar van mij!

Door de vele ziekenhuis bezoekjes en opnames, is de eerste afspraak van donderdag 29 januari verplaatst naar zaterdag 7 februari.

Of het nu de spanning voor de foto shoot was, of het feit dat ik ‘s morgens bij het douchen te veel water binnengekregen had, maar ik wilde niet slapen tijdens de shoot. Dit was echter wel wenselijk, zodat ik mooi stil zou liggen. ‘s morgens om 09.30 was Aniek bij ons, met in de aanslag een poef en een koffer vol witte doeken. Na mijn wassessie en ochtendvoeding, was het de bedoeling dat ik volledig tot rust zou komen, maar ik vond het zo interessant, dat ik continue om me heen bleef kijken. Niet dat ik de hele tijd huilde, maar ik ging iig niet slapen.

Na diverse pogingen, werd besloten de eerste “slaapsessie” als verloren te beschouwen. Gelukkig gaf een tweede voeding mij voldoende voldoening, en had Aniek tijd zat ingeruimd, zodat we rond 13.00 als nog aan de shoot konden. Na ruim 2 uur positioneren en manoeuvreren, was de fotografe tevreden. Met een “volle” camera, pakte ze haar spullen weer in.

Binnenkort de resultaten.

Milou

Lieve tante Iris en ome Wierd,

bij deze wil ik jullie bedanken voor een fantastisch cadeau. Vandaag bracht de postbode een hele grote doos, met daarin een houten stoeltje. Dit is niet zomaar een stoeltje, maar een koninklijke zetel voorzien van een print gebaseerd op het geboortekaartje. Het is een super mooi geschenk.

Helaas ben ik nu nog te klein om erop te zitten, maar ik kan er in ieder geval al naar kijken.

Met mijn geboorte, zijn er ook twee nieuwe rollen bijgekomen. De ouders van mijn papa en mama zijn nu gepromoveerd tot opa’s en oma.

De mama van mijn papa leeft helaas niet meer, maar de andere drie mogen zich met trots “OPA” of “OMA” noemen. Over oma gesproken. Zij heeft haar hobby, breien weer opgepakt. Ze heeft voor mij allereerst een mooie lapjes deken gemaakt, voor in de wieg of wandelwagen. Inmiddels heb ik ook al een mooi vestje gekregen. Ik ben super blij.

Dank je wel OMA!

Vandaag kwam tante Mia op bezoek. Mia is een goeie vriendin van mama. Ze hebben elkaar ontmoet tijdens de studie. Ze hebben namelijk beide de TIO gedaan in Hengelo. Mia en mama hebben al heel veel leuke dingen samen gedaan, zoals een wintersport en diverse dagjes uit.

Tante Mia werkt, net als mama nog steeds in de reisbranche.

Het was een gezellige middag, en tante Mia bracht leuke cadeautjes mee: ‘a BamBam gift’, een leuk boek voor Papa (Martin Bril – de mooiste baby van de hele wereld), en van de ouders van Mia een speciale uitgave van het overbekende boek “rupsje nooitgenoeg”. Een echte klassieker.

Mia, dank je wel voor de gezelligheid en de leuke cadeaus. Ook dank aan je ouders.

Groeten,
Milou