Ieder nieuw gezin heeft een aantal boeken standaard in de kast staan. Wie kent niet “rupsje nooit genoeg” of “oei ik groei”. Ik wil het met jullie hebben over het laatste boek. Dit boek vol wijsheden, is terug te brengen tot één begrip: “sprongetjes”. Als kleine dreumes bestaat je ontwikkeling uit een aaneenschakeling van sprongetjes, sprongetjes van je ontwikkeling, je lichaam en je hersenen.

Als nu éénjarige, kan ik bevestigen dat mijn ontwikkeling inderdaad met sprongetjes gaat. Het ene moment is alles prima, het volgende moment ben ik van de leg. Neem nou afgelopen week. De tandjes lijken even rustig te zijn, ik heb geen verhoging, en toch slaap ik overdag een nieuw wereldrecord.

Papa was er maar wat blij mee, want afgelopen vrijdag kreeg hij griep. Omdat het papa dag was, waren we op elkaar aangewezen. Ondanks de griep, was zijn initiële planning om toch te gaan zwemmen, zodat we er nog even uit kwamen. Echter gooide ik dit plan in de war. Ik was zo moe, dat papa mij naar bed heeft gebracht.  Als ik dan nog voor 09.00 uur weer waker zou worden, hadden we als nog kunnen gaan zwemmen. Ook papa was net als ik in bed gaan liggen. Uiteindelijk werd ik om 11.30 weer wakker. Zo lang slaap ik overdag nooit!

‘s middags was het al net zo. Omdat ik ‘s morgens niet naar het zwembad was geweest, had papa besloten mij in bad te doen, en tegelijkertijd zelf onder de douche te gaan. Dat ging prima. Vervolgens hebben we samen gelunched en boodschappen gedaan. Hierna ben ik weer naar bed gegaan, om tot 17.30 te slapen, toen mama mij kwam wekken voor het eten. Na het eten, maar weer direct naar bed.

De volgende dag, draaide ik nogmaals eenzelfde schema. Wat ik maar wil zeggen, als mijn gedrag afwijkt van de normaal curve, zal het “oei ik groei” boek hiervoor eenduidig de verklaring “sprongetje” gebruiken. Waarmee aangetoont is dat het boek de verkeerde titel bezigt.