Net als afgelopen jaren, zijn we deze zomervakantie weer met tante Stefanie en ome Bart op vakantie geweest. Dit jaar zijn we een weekend naar Heino geweest, waar we een huisje hadden op Landgoed old Heino.

Vrijdag zijn we na de lunch gaan rijden, zodat ik mijn middagdutje in de auto kon doen. Tegen een uur of drie kwamen we aan bij de camping. Stefanie en Bart waren ook net gearriveerd. Toen we de sleutel hadden gehaald, gingen we op verkenning in ons huisje. Het was een erg leuk huisje, maar wel erg ‘basic’. Zo zat er een mierenplaag in de badkamer, maar dit werd snel verholpen.

Omdat er eten op tafel moest komen, gingen de dames boodschappen doen, terwijl de mannen het wielrennen afkeken. Ik mocht bij de mannen blijven. Omdat we deze eerste avond niet veel puf hadden om te koken, namen de dames Chinees mee. Heerlijk! Na deze maaltijd, werd het bedtijd voor mij.

Zaterdag hebben we een dagje Zwolle gedaan. ‘s morgens na het ontbijt gingen we op pad. Omdat dit altijd vroeg plaatsvind, was het nog rustig in de stad Zwolle. Ook het weer viel aanvankelijk nog tegen, maar nadat we een kopje koffie hadden gedronken op de markt, kwam de zon door en werd het wat drukker in de stad.

Ondanks dat ome Bart niet gek is op winkelen, hebben we aardig wat winkels bezocht. Zo keken we bij een meubelzaak, en een kledingwinkel. Daar kocht mama nog een mooie jurk. Na een gezellige wandeling door de stad, keerden wij huiswaarts naar onze camping. Daar hebben we genoten van een heerlijke BBQ.

Zondag hebben we nogmaals een stad bezocht, maar nu Deventer. Deze altijd gezellige Hanzestad, verwelkomde ons, en we genoten o.a. van een heerlijke boottocht over, en lunch aan de IJssel. De zon scheen volop, en de dag vloog voorbij. Terug in het huisje, genoten we nogmaals van de Chinees (het is altijd te veel…), waarna we maandagochtend weer huiswaarts gingen.

Volgende jaar weer, met papa, mama, Stefanie, Bart en ????

De ontwikkeling van een baby, via peuter tot mens verloopt in ontelbaar veel kleine stapjes. Ik ondervind dit zelf iedere dag weer. Een groot deel van deze ontwikkeling speelt zich inwendig af, ontwikkeling van de organen, en vooral de hersenen. Iedere dag worden miljoenen nieuwe verbindingen gemaakt.

Aan de buitenzijde worden deze kleine stapjes ook steeds zichtbaarder. Als een spons zuig ik alles op. Ik neem alles, dat om me heen gebeurt, in me op, om het vervolgens zelf toe te passen. Ik begin bewegingen, woorden en gedrag te kopiëren. Als ik een liedje een paar keer hoor, spring ik op en begin te lachen. Bij een volgende keer, probeer ik het dansje mee te doen, eerst wat voorzichtig, maar uiteindelijk met de juiste bewegingen en een applaus aan het eind.

Neem nu als voorbeeld het tafeldekken. Iedere ochtend is het ritueel ongeveer gelijk. Ik word wakker en maak daarmee de rest wakker. Ik wordt uit bed getild, en aangekleed. Vervolgens gaan we naar beneden, waar papa of mama het ontbijt klaar zet. In het begin had ik ‘nul’ geduld. Er moest meteen gegeten worden. Vervolgens kreeg ik al wat meer geduld, en wachtte aan tafel totdat ik een gesmeerde boterham krijg. Tegenwoordig laten papa of mama mij meehelpen. Ik haal zelf een bordje uit de la, pak het bestek aan en leg dit allemaal keurig op tafel. Vervolgens help ik mee spullen uit de koelkast te halen. Ik zet nog net niet de koffie.

Doordat ik meehelp, ben ik afgeleid van de directe behoefte voor eten, en is de tafel sneller gedekt. Het is leuk om te zien hoe snel ik dingen ‘oppak’.

Zo zie ik bij mezelf hoe al deze kleine stappen, uiteindelijk leiden tot een grotere Milou 😉

Ik heb er een tijdje op zitten broeden. Hoe kan ik mij sneller verplaatsen, zonder mijn knieën open te halen, of mijn schoenen volledig af te slijten. Ik had al eens geprobeerd om te lopen, maar zonder het juiste evenwichtsgevoel, was ik afhankelijk van tafelranden, de helpende hand, en loop karretjes.

Vandaag, woensdag 11 mei, was het dan eindelijk zover. Zowaar op het kinderdagverblijf, kreeg ik een ‘brainwave’ . Als ik nu zou kunnen lopen, zonder afhankelijk te zijn van ondersteuning, ben ik veel sneller, en kan ik mijn reikwijdte enorm vergroten. De vraag was alleen, hoe moet ik dat doen (hoe doen mijn ouders dat eigenlijk). Ik had al wel eens een paar keer wat pasjes gezet, van mijn papa naar mijn mama, maar dan was ik blij dat ik weer in een veilige haven was aangekomen.

Ik heb de hele dag op het kinderdagverblijf geoefend, en toen mama ‘s avonds kwam, kon ik van de leidster naar mama stappen, over een afstand van enkele meters (veel meer dan ik tot dan toe had bereikt). Ik gebruikte hierbij mijn handen, om het evenwicht te bewaren. Het wapperen van de handen ziet er dan wel niet uit, maar ik heb mijn doel bereikt.

Thuisgekomen, was papa niet thuis. Helaas kon ik mijn nieuwste truc niet laten zien. Toen papa wat later thuiskwam, zat ik lekker voor het huis te spelen met de buurtkinderen. Ik zag mijn kans schoon en met de hulp van mama kwam ik overeind. Vervolgens liep ik over een stuk van 25 meter naar papa toe. Papa was blij verrast en gaf mij een enorme knuffel. Supertrots was hij.

Sinds ik kan lopen, kruip ik bijna niet meer. Dit biedt ook de mogelijkheid voor het aanschaffen van echte (mooie) schoenen. Kruipen is namelijk funest voor schoenen, omdat ik daarmee de voorkant open haal. Ongeveer een week later ben ik ook in staat om zelfstandig op te staan, waardoor ik helemaal zelfstandig ben geworden.

Mijn wereld is nu weer een stukje groter geworden. Zo bereik ik meer, maar zie ik de wereld ook vanuit een ander perspectief.

Groetjes,
Milou

De laatste tijd doe ik steeds vaker mee met de tweede zwemles. In deze les doen we aan het begin dezelfde liedjes en spelletjes, in het diepe gedeelte, maar daarna verplaatsen wij ons naar het ondiepe gedeelte. Hier kan ik met de voeten aan de grond (zonder mijn hoofd onder water te hebben). In het begin moesten papa of mama mijn handen nog vasthouden, maar sinds kort, kan ik zelf rondlopen. Het water geeft voldoende weerstand, om mijn onkunde (voor wat betreft lopen) te verbloemen.

Stevig stap ik door het water, en speel met alles wat ik tegenkom. Soms ben ik iets te afgeleid, waardoor ik een misstap maak. Ik beland dan met mijn hoofd onder water. Omdat ik nog niet precies weet hoe ik deze lastige situatie moet overwinnen, springt en duiken papa of mama achter me aan. In het begin kon ik een pas of vijf achter elkaar doen, alvorens ik viel, maar tegenwoordig loop ik van de ene zijkant, naar de andere, zonder te vallen.

Nu ik dit redelijk onder de knie heb, wordt het tijd voor het echte werk. Zelfstandig lopen. Vandaag, op het kinderdagverblijf, werd ik door papa en mama afgeleverd. Hierbij pakte de leidster mij aan, om me vervolgens op de grond te zetten (staand). Vervolgens was de opdracht om naar mama, die een meter verderop stond, te lopen. Zonder aarzeling, liep ik een pas of drie alvorens ik in de armen van mama belande. De leidster deed het heel slim, omdat ze niet mijn handen vasthield, maar mijn middel. Hierdoor had ik de handen al vrij, om ze beide uit te steken naar mama. Papa en mama waren super trots op mij.

Nu het hek van de dam is, ga ik steeds meer zelf proberen te lopen. Ik ben nog niet zover dat ik zelfstandig opsta (zonder mij ergens aan vast te houden), maar dat dat zal niet lang meer duren. Ik loop nu veelal met de loopkar door het huis. Meestal is dit op blote voeten, omdat we een gladde vloer met vloerverwarming hebben. Om binnenkort ook buiten te kunnen lopen heb ik vandaag een paar schoenen gekocht (laten kopen).

Zodra ik volledig losloop, meld ik mij weer. Groetjes!

Al in November hadden we tickets gekocht, om een lang weekend naar Bergen (Noorwegen) te vliegen, om een bezoek te brengen aan Jappe, Erica, Julius en Elenore. Dit weekend was het dan zover. Voor mij werd het de tweede keer vliegen. We vertrokken op donderdag 3 maart in de ochtend. Net iets vroeger dan normaal zijn we opgestaan, zodat we om 07.30 bij de parkeerplaats op Schiphol-Rijk waren. Hier de auto geparkeerd, en de bus naar de vertrekhal genomen. Om 10.30 vertrok ons vliegtuig. Omdat we vanaf de Polderbaan opstegen, was ik al in dromenland voordat we de lucht in gingen. Ik heb ongeveer de hele vlucht (bijna 2 uur) geslapen. Heerlijk!

Omdat de familie Dekker tegenwoordig uit 4 personen bestaat, was één auto onvoldoende, om ook ons nog te vervoeren. Om dit op te lossen, en om te voorkomen dat we een autostoel mee moesten nemen, hebben we een auto gehuurd. Aangekomen op vliegveld Flesland (Bergen), zijn we met een busje naar de autoverhuur gebracht, waarna we op weg konden naar onze eindbestemming. Ron lunchtijd arriveerden we daar. Jappe en Julius wachtte ons al op (Erica was niet thuis vanwege nachtdienst, en Leonore lag lekker te slapen). De rest van de middag hebben we het rustig aangedaan.

Vrijdag hebben we heerlijk ontbeten, en rondgehangen, tot het moment dat Erica thuiskwam. Na de lunch hebben we een heerlijke wandeling gemaakt. Nee correctie, papa en mama hebben een heerlijke wandeling met Erica gemaakt, terwijl ik met Leonore bij Jappe bleef. Na de wandeling hebben papa, mama en Erica, Julius opgehaald van de “Barnehage”. Een Barnehage is een Noors kinderdagverblijf.

Zaterdag zijn we er met z’n allen op uitgetrokken. Na een goed ontbijt zijn we in de auto gestapt, en na een klein uur rijden zaten we midden in de sneeuw (het leek net Oostenrijk). Hier hebben we lekker gewandeld en gelanglauft. Ik zat lekker bij papa in de rugtas.

Zondag ochtend zijn we nog naar Bergen stad geweest, en na een heerlijke lunch werd het tijd om naar huis te gaan. Rond 1700 zaten we in het vliegtuig terug. In tegenstelling tot de heenvlucht heb ik nu niet geslapen. Ik vond alles zo interessant, dat ik, net als bij de terugvlucht uit Spanje, wakker gebleven ben, en alles in mij opgenomen heb.

Overigens was ik zelf vanaf zaterdag avond wat minder lekker in orde. Zaterdag op zondag nacht rommelde mijn buik, en heb ik tot twee keer toe een nieuwe luier omgekregen (ik zal jullie de details besparen). Ook op zondag ging het niet echt ‘tof’  met mij. Tijdens de lunch ben ik zelfs drie keer verschoond, waarbij ik zelfs nog één keer nieuwe kleren aan moest. Ik had nog maar net voldoende kleren en pampers bij me. Zelfs tijdens de vlucht moest ik nog weer een nieuwe pamper om. Het leek erop dat ik een buikgriepje had opgelopen. Gelukkig (voor mijn ouders), bleef ik goed eten en drinken. En was ik bijna net zo vrolijk als altijd. Ook in de nacht van zondag op maandag heb ik nog wat zitten spoken, maar uiteindelijk is het allemaal goed gekomen.

Ik verheug me alweer op een nieuw tripje (nog een keer naar Bergen!)

Ieder nieuw gezin heeft een aantal boeken standaard in de kast staan. Wie kent niet “rupsje nooit genoeg” of “oei ik groei”. Ik wil het met jullie hebben over het laatste boek. Dit boek vol wijsheden, is terug te brengen tot één begrip: “sprongetjes”. Als kleine dreumes bestaat je ontwikkeling uit een aaneenschakeling van sprongetjes, sprongetjes van je ontwikkeling, je lichaam en je hersenen.

Als nu éénjarige, kan ik bevestigen dat mijn ontwikkeling inderdaad met sprongetjes gaat. Het ene moment is alles prima, het volgende moment ben ik van de leg. Neem nou afgelopen week. De tandjes lijken even rustig te zijn, ik heb geen verhoging, en toch slaap ik overdag een nieuw wereldrecord.

Papa was er maar wat blij mee, want afgelopen vrijdag kreeg hij griep. Omdat het papa dag was, waren we op elkaar aangewezen. Ondanks de griep, was zijn initiële planning om toch te gaan zwemmen, zodat we er nog even uit kwamen. Echter gooide ik dit plan in de war. Ik was zo moe, dat papa mij naar bed heeft gebracht.  Als ik dan nog voor 09.00 uur weer waker zou worden, hadden we als nog kunnen gaan zwemmen. Ook papa was net als ik in bed gaan liggen. Uiteindelijk werd ik om 11.30 weer wakker. Zo lang slaap ik overdag nooit!

‘s middags was het al net zo. Omdat ik ‘s morgens niet naar het zwembad was geweest, had papa besloten mij in bad te doen, en tegelijkertijd zelf onder de douche te gaan. Dat ging prima. Vervolgens hebben we samen gelunched en boodschappen gedaan. Hierna ben ik weer naar bed gegaan, om tot 17.30 te slapen, toen mama mij kwam wekken voor het eten. Na het eten, maar weer direct naar bed.

De volgende dag, draaide ik nogmaals eenzelfde schema. Wat ik maar wil zeggen, als mijn gedrag afwijkt van de normaal curve, zal het “oei ik groei” boek hiervoor eenduidig de verklaring “sprongetje” gebruiken. Waarmee aangetoont is dat het boek de verkeerde titel bezigt.

Wie jarig is, die trakteert. Omdat het dinsdags mamadag is, heb ik een dag na mijn verjaardag getrakteerd op de kinderopvang. Hiervoor had mama eetbare dolfijnen gemaakt. Voor iedere traktatie werd een bekertje gevuld met de druiven en bessen, en één banaan waarvan de kant afgesneden was. Het steeltje werd vervolgens ingesneden, waarna er een druif of bes tussen werd geklemd. Tot slot werden er met een stift twee oogjes op de banaan getekend.

Papa en mama gingen woensdagochtend beide mee naar binnen, om de traktatie af te leveren. Tijdens het fruithapje hebben we er met zijn allen van genoten. Wat een leuke, heerlijke en gezonde traktatie. Goed werk mama. Dank je wel.

Na 363 dagen was het dan eindelijk zo ver. Ik mocht mijn eerste verjaardag vieren. Omdat 19 januari een dinsdag was, hebben mijn ouders besloten mijn verjaardag de zondag ervoor, op 17 januari, te vieren. Al op zaterdagmiddag begon de pret, toen ik mijn eerste cadeautje kreeg van opa en oma. Zij kwamen een dag eerder, om extra lang van mij te kunnen genieten. Van hun kreeg ik een hele bijzondere badeend. Het was een eend, waar je van boven water in kon gooien, waarna vervolgens het bekje openging. Dit water viel dan op een rad dat begon te draaien. Ik mocht hier dezelfde avond nog van genieten, toen ik in bad ging.

De volgende dag was dan het verjaardagsfeest. Vanaf 11.00 stroomde het huis vol met familie en vrienden. Het was een gezellige bende, met een heleboel cadeautjes. Zo kreeg ik van Lego een bodemplaat, zodat ik eens iets fundamenteels kon bouwen, en een bus. Verder kreeg ik kleding, altijd handig, en een rugzak met wereldkaart print en een heuse Trunki, genaamd “Bennie”. Nu kunnen we echt op vakantie! Binnenkort ga ik al proefdraaien, eerst een weekendje Center Parcs, en daarna naar Bergen in Noorwegen.

Onze lieve buurvrouw had voor deze gelegenheid, net als voor mijn geboorte, weer een heerlijke taart gemaakt. Verder hadden papa en mama een lunch gemaakt, met lekkere sandwiches. Tegen 17.00 was het feestje voorbij, maar voor mij al iets eerder. Vanwege de drukte, stuiterde ik maar door, maar gelukkig werd ik door papa rond 16.00 in bed gestopt, waar ik even op adem kon komen.

Ik kijk al uit naar mijn tweede verjaardag.

Na kerst volgt oud en nieuw. Net als de vorige jaren, hebben we de laatste dag van het jaar samen gevierd met vrienden. Nou ja, net als de vorige jaren, voor mij was het de eerste keer. Normaal verzamelen we bij één van de vrienden thuis, maar inmiddels is de groep gegroeid naar ruim 20 personen.

Via één van de vrienden, konden we beslag leggen op een hotel, dat tijdens de jaarwisseling leeg was. Ondanks dat de locatie dit jaar anders was, was de rest hetzelfde. De maaltijd werd verdeeld over de genodigden. Wij waren verantwoordelijk voor het toetje. Voorafgaand aan het grote mensen diner, werden de kinderen getrakteerd op pasta. Ook de kinderen kregen een toetje van papa en mama.

Het mooie van een restaurant als locatie, is de uitgebreide keuken. Hierin zat o.a. ook een kleine uitvoering van de ‘big green egg’. Om deze optimaal te gebruiken, hadden we een lekker stukje vlees als hoofdmaaltijd, aangevuld met heerlijke worteltjes.

Na de hoofdmaaltijd, die ik helemaal niet meegemaakt heb, omdat ik rond 19.00 op bed lag, werd het tijd voor champagne en vuurwerk. Ook daar heb ik niets van gemerkt, omdat ik heerlijk heb geslapen.

Zoals je ziet was oud en nieuw nog niet helemaal mijn ding. Ik vond het erg gezellig, maar om 19.00 gingen bij mij de luiken dicht. En ja de volgende ochtend was ik om 06.00 weer wakker. Papa en mama hebben mij toen nog even op bed genomen, maar uiteindelijk zatten we om 08.00 fris gewassen aan het ontbijt. Tegen 10.00 kwam de rest van de groep ook een keer aanzetten, nadat papa iedereen had gewekt met koffie of thee op bed.

Volgens jaar ga ik weer proberen tot 0.00 op te blijven.

Omdat kerst dit jaar op vrijdag en zaterdag viel, hadden we ook nog een derde kerstdag, de zondag. Normaal betekent dat drie dagen van familiebezoekjes, gezelligheid en veel eten. Voor ons was het echter iets anders dit jaar. De usual suspects voor een bezoekje waren ziek, op vakantie of druk met werk. Uiteindelijk ben ik enkel op bezoek geweest bij opa Groenlo, op eerste kerstdag. Hier hebben we genoten van een heerlijke lunch.

Omdat we de overige twee dagen geen bezoekjes gepland hadden, hebben we onze eigen agenda opgesteld. Tweede kerstdag hebben we een fietstocht in de omgeving gemaakt. Het was heerlijk weer, met een frisse wind. Om een doel te hebben, besloten we naar de Linnielanding te fietsen. Om zeker te weten dat we niet voor een dichte deur kwamen, of een volgeboekte tent, hebben we vooraf even gebeld. Gelukkig, we konden terecht. Na een mooie fietstocht, arriveerden we op onze lunchplek. Hier aangekomen was de tent zo goed als leeg. Logisch eigenlijk, want wie gaat er nu op tweede kerstdag lunchen bij een wegrestaurant. Ondanks dat er geen sprake was van overvolle gezelligheid, hadden wij met ons drieën een gezellige, en lekkere lunch. Nadat onze maagjes (en magen) weer goed gevuld waren, zijn we terug gefietst. Het was een heerlijke dag.

Ook voor de derde kerstdag hadden we een mooie invulling gevonden, of eigenlijk, had mama een mooie agenda. Zij had een afspraak met Mia. Samen zijn zij naar het concertgebouw in Amsterdam geweest, naar een uitvoering van de Messiah. Papa en ik zijn lekker thuisgebleven. Mama had zich voor de gelegenheid in het net gestoken. Ze zag er prachtig uit.

Zo hebben we toch een leuke, gezellige kerst gehad.

Overigens hebben we alle familie die we tijdens kerst gemist hebben, als nog op andere gelegenheden bezocht. Tante Iris hebben we in de week tussen kerst en oud en nieuw vereerd met een logeerpartij, en opa en oma Enschede hebben we op 1 januari bezocht. Tante Stefanie en ome Bart tenslotte hebben bij ons een lunch genoten in de eerste week van het nieuwe jaar.