Eindelijk is aan het lange wachten een eind gekomen. Ik heb het nog een week weten te rekken, maar na 41 weken, heb ik dan eindelijk de uitgang gevonden. De bevalling ging niet helemaal vanzelf, waardoor helaas niet Maartje (van het Wonder) de bevalling kon doen. Omdat ik enigszins in de knoop zat met de navelstreng, wilde ik wel naar buiten, maar bij iedere perswee van mama, ging mijn hartslag wat omlaag. Uiteindelijk is met de juiste begeleiding de geboorte helemaal goed gekomen, en ben ik helemaal gezond ter wereld gekomen.

Voor de allereerste plaatjes, kijk even op de foto pagina……