Eindelijk is aan het lange wachten een eind gekomen. Ik heb het nog een week weten te rekken, maar na 41 weken, heb ik dan eindelijk de uitgang gevonden. De bevalling ging niet helemaal vanzelf, waardoor helaas niet Maartje (van het Wonder) de bevalling kon doen. Omdat ik enigszins in de knoop zat met de navelstreng, wilde ik wel naar buiten, maar bij iedere perswee van mama, ging mijn hartslag wat omlaag. Uiteindelijk is met de juiste begeleiding de geboorte helemaal goed gekomen, en ben ik helemaal gezond ter wereld gekomen.

Voor de allereerste plaatjes, kijk even op de foto pagina……

Gisteren voor het eerst oud & nieuw gevierd. Net als de afgelopen jaren komen mijn ouders samen met vrienden, waarbij de locatie ieder jaar bij een andere vriend is. Omdat ik nu ieder moment kan komen, hadden papa en mama besloten dat het dit jaar in Houten gevierd zou worden.

Rond 17.00 uur kwamen de vrienden uit Utrecht, Veldhoven, Ootmarsum, Huissen en Bergen (Noorwegen) aan. Iedereen verzorgt een deel van de avond. Erik & Loes verzorgden het eten voor de kinderen, Herbert & Rosalie de eerste gang en Job & Monique het hoofdgerecht. Frank tenslotte zorgde voor het toetje. Helaas was Ilse er niet bij, omdat zij, net als mijn mama, zwanger is. Omdat Jappe en Erica helemaal uit Bergen kwamen, hoefden zij niets te regelen.

Na een overheerlijke maaltijd, werd het tijd om uit te kijken naar het vuurwerk. Mama heeft tussen de bedrijven door lekker uitgerust, zodat zij weer fris was om 0.00 uur. Nadat het geknal over was, zijn de meeste mensen tegen een uur of 1.00 naar huis gegaan. Enkel Job en Monique bleven slapen. Toen ook zij na het ontbijt vertrokken waren, hebben mijn papa en mama het huis opgeruimd: kerstboom weg, afwas gedaan en de slaapbank weer ingeklapt.

Tot slot is de box in de kamer gezet waardoor nu alles klaar staat voor mijn geboorte. Ik kom eraan!

Donderdag 11 December mochten mijn papa en mama mij weer zien. Dit keer hadden ze mijn trotse oma meegenomen, zodat ze mij ook kon zien. Ik groei goed, weeg al ongeveer 2800 gram. Volgens Mariska (de verloskundige) wordt ik 7/7,5 pond. Onder de sectie foto’s kun je een paar plaatjes van mij zien. Ik zuig lekker op mijn duim en volgens Mariska heb ik mooie lippen.

Vandaag voor het eerst een avondje uit geweest. Gelukkig was het geen filmavond, anders had ik niet veel gezien. Nee, gelukkig was het een muziekale avond, namelijk een voorstelling van Herman van Veen.

Voordat de voorstelling begon zijn we in Amsterdam Thais weten eten. Gelukkig niet al te scherp. Het was een heerlijke maaltijd op basis van een tip van Krista, een goeie vriendin van Mama. Na het eten zijn Papa en en Mama naar Carre gewandeld, alwaar de voorstelling was.

We hadden geen idee wat we konden verwachten, maar zodra het doek open ging, werd dat duidelijk. Herman had een band van 6 personen om zich heen verzameld, waaronder een basgitarist, een drummer, en twee gitaristen. M.n. de vrouwelijke gitarist was een echt talent. De hele avond werden er liedjes gespeeld uit het oeuvre van Herman van Veen, die hij aan elkaar praatte. Dit waren niet de bekende nummers (zoals Hilversum III), maar allemaal wel echte Herman liedjes.

Het was een geslaagde avond, omdat we Herman hebben beluisterd in Carre.

Wanneer gaan we weer?

Vrijdag 21 november was papa jarig. Mama heeft hem een zwangerschapsshoot cadeau gegeven. Die vond afgelopen zaterdag 22 november plaats. De foto’s van mama (met een mooie dikke buik) en papa vind je terug onder de sectie foto’s. De fotoshoot vond plaats in het Maximapark in de wijk Leidsche Rijn in Utrecht. Het zonnetje scheen en de meeste bomen hadden nog bladeren met mooie herfstkleuren. Mama had het een beetje koud als het zonnetje zich verstopte, maar ik had daar geen last van in mama’s warme buik.

Vandaag hebben mijn ouders mij weer mogen bewonderen. Het was tijd voor de groei echo. Ik ben alweer 30 weken oud en weeg al 1700 gram. Mijn hartje klopt enthousiast en ik groei volgens mijn eigen groeicurve. Ik lig een weekje voor op schema, maar ja mijn ouders zijn ook niet zo klein. Ik lig lekker in mama’s buik met mijn billetjes omlaag en de beentjes omhoog, de dokters noemen dat een onvolkomen stuitligging. De komende weken mag ik dus nog even flink bewegen, want het zou fijn als ik nog even draai voordat ik in Januari naar buiten kom.

Door mijn papa is er al druk geklust aan mijn kamertje. Mama heeft ook wel wat gedaan hoor, maar het zware werk laat ze over aan papa. Papa en mama hebben een heel leuk thema bedacht voor mijn plekje in ons huis, namelijk Barbapapa. De meubeltjes komen van een vriendin van mama, de schommelstoel komt nog uit het oude huis van papa uit de kamer van tante Iris en de mooie Barbapapa mobiel aan mijn bedje hebben we gekregen van tante Stefanie en oom Bart. Opa en oma hebben al mooie kleertjes geshopt, zodat ik er straks mooi uitzie (onder andere mijn eerste schoentjes). Klik op foto’s voor een paar mooie plaatjes van mijn toekomstige plekje.

Vandaag een dagje “op stap” geweest met mijn moeder (uiteraard), mijn vader en tante Iris. Voor mij was er natuurlijk weinig keus, dus heb ik maar de hele dag geslapen in mama’s buik. Enkel tijdens de cappuccino (rond 16.00 uur) heb ik even van mij laten horen.

Al vroeg in de ochtend kwam tante Iris vanuit Oudega naar Houten. Na een kop koffie, zijn we met de trein naar Utrecht gegaan. Daar hebben we gezellig diverse winkels bezocht, en al gauw zeulden we een berg tassen met ons mee. De lunch hebben we genoten bij Olivier (altijd leuk).

Rond 18.00 waren we helemaal uitgewinkeld. Moest ook wel, want de winkels gingen dicht (het was geen koopavond). Tijd voor een lekkere maaltijd, bij de Zakendragerssteeg. Heerlijk (volgens mama).

Uitgeput waren we om 20.00 weer thuis. Morgen lekker uitrusten.

Helaas worden er niet wekelijks (of beter nog dagelijks) echo foto’s gemaakt. Om een mij niet bekende reden worden ze zeer zelden gemaakt.

Uiteraard zijn er wel foto’s gemaakt tijdens de 20 weken echo. Er is zelfs een complete opname gemaakt van de scan met daarop alles dat tijdens deze echo werd verteld. Deze zijn in te zien bij mijn ouders.

Tijdens de 20 weken echo is niet alleen gekeken naar de gesteldheid van Ukkie, maar ook naar het geslacht.

Omdat mijn ouders dit graag wilden weten, en omdat dit niet geheim gehouden wordt, kan ik bij deze mededelen dat ik een MEISJE ben.