This post is in English, as I want to talk about my great-grandmother, Binny.

Binny, or actually Robena Foland, is a very nice lady that my father met on a business trip. Daddy was flying to Las Vegas for a summit. On the second flight, from Houston to Las Vegas, he sat next to an enthusiastic, conversable lady. At first he thought she was going to Las Vegas for a good gamble, but he was wrong.

Binny is a caretaking woman, who was on her way to visit a good friend, Betty. Her husband was very ill, and Binny went over there to pay him a visit, and help Betty.

During the flight Marcel and Binny talked a lot. At the end of the flight they exchanged their contact details, and agreed to write each other. As they didn’t exchange e-mail addresses, but only postal addresses, Marcel had to start writing letters again. That’s a whole different story.

This happened 1,5 years back, and ever since they exchange letters. My great-grandmother was very excited to hear from me. She even send me some very nice presents. Here are some pictures.

Kisses and hugges to Binny,
Milou

Vandaag zijn we met ons drieën een dagje wezen winkelen in Utrecht. Omdat we geen afspraken hadden was het initiële idee om naar ‘t Rond te gaan, maar omdat dit met de trein zouden doen, besloten we maar door te rijden en er een dagje Utrecht van te maken.

Al vroeg gingen wij op pad. Om mama te verwennen, werd het een ‘we gaan voor Mama shoppen’ dag (het was tenslotte Valentijn). Om de gezelligheid verder te verhogen hadden we Stefanie ook uitgenodigd (Bart was nog ziek). Met drie dames en een tassen drager, moeten we toch wat leuks kunnen vinden.

Onze zoektocht begint bij de We en de Steps. Hier vinden we echter niets leuks. Vervolgens belanden we bij de Sissi Boy. Hier gaan mama en Stefanie los. Al gauw hebben ze de halve zaak opgekocht.

Oververmoeid besluiten we nog een kopje koffie te doen bij de Bijenkorf, met een lekker gebakjes. Dat hadden we wel verdiend.

Afgelopen week werd papa op zijn werk verrast met een cadeau van zijn collega’s. Het was niet één cadeau, maar een hele boel. Zo zaten er een rompertje en een badjas in, voorzien van mijn naam. Beide in een mooie roze kleur. Verder heb ik leuke badspeeltjes gekregen en een bon van de Prenatal.

Collega’s dank je wel voor deze leuke presentjes!

Milou

Van Opa en Oma heb ik een newborn shoot gekregen. Ergens in de eerste twee weken zou Aniek langskomen, om net als bij de zwangerschapsshoot, mooie foto’s te maken. Dit keer natuurlijk niet van een zwangere mama, maar van mij!

Door de vele ziekenhuis bezoekjes en opnames, is de eerste afspraak van donderdag 29 januari verplaatst naar zaterdag 7 februari.

Of het nu de spanning voor de foto shoot was, of het feit dat ik ‘s morgens bij het douchen te veel water binnengekregen had, maar ik wilde niet slapen tijdens de shoot. Dit was echter wel wenselijk, zodat ik mooi stil zou liggen. ‘s morgens om 09.30 was Aniek bij ons, met in de aanslag een poef en een koffer vol witte doeken. Na mijn wassessie en ochtendvoeding, was het de bedoeling dat ik volledig tot rust zou komen, maar ik vond het zo interessant, dat ik continue om me heen bleef kijken. Niet dat ik de hele tijd huilde, maar ik ging iig niet slapen.

Na diverse pogingen, werd besloten de eerste “slaapsessie” als verloren te beschouwen. Gelukkig gaf een tweede voeding mij voldoende voldoening, en had Aniek tijd zat ingeruimd, zodat we rond 13.00 als nog aan de shoot konden. Na ruim 2 uur positioneren en manoeuvreren, was de fotografe tevreden. Met een “volle” camera, pakte ze haar spullen weer in.

Binnenkort de resultaten.

Milou

Lieve tante Iris en ome Wierd,

bij deze wil ik jullie bedanken voor een fantastisch cadeau. Vandaag bracht de postbode een hele grote doos, met daarin een houten stoeltje. Dit is niet zomaar een stoeltje, maar een koninklijke zetel voorzien van een print gebaseerd op het geboortekaartje. Het is een super mooi geschenk.

Helaas ben ik nu nog te klein om erop te zitten, maar ik kan er in ieder geval al naar kijken.

Met mijn geboorte, zijn er ook twee nieuwe rollen bijgekomen. De ouders van mijn papa en mama zijn nu gepromoveerd tot opa’s en oma.

De mama van mijn papa leeft helaas niet meer, maar de andere drie mogen zich met trots “OPA” of “OMA” noemen. Over oma gesproken. Zij heeft haar hobby, breien weer opgepakt. Ze heeft voor mij allereerst een mooie lapjes deken gemaakt, voor in de wieg of wandelwagen. Inmiddels heb ik ook al een mooi vestje gekregen. Ik ben super blij.

Dank je wel OMA!

Vandaag kwam tante Mia op bezoek. Mia is een goeie vriendin van mama. Ze hebben elkaar ontmoet tijdens de studie. Ze hebben namelijk beide de TIO gedaan in Hengelo. Mia en mama hebben al heel veel leuke dingen samen gedaan, zoals een wintersport en diverse dagjes uit.

Tante Mia werkt, net als mama nog steeds in de reisbranche.

Het was een gezellige middag, en tante Mia bracht leuke cadeautjes mee: ‘a BamBam gift’, een leuk boek voor Papa (Martin Bril – de mooiste baby van de hele wereld), en van de ouders van Mia een speciale uitgave van het overbekende boek “rupsje nooitgenoeg”. Een echte klassieker.

Mia, dank je wel voor de gezelligheid en de leuke cadeaus. Ook dank aan je ouders.

Groeten,
Milou

Vlak na de bevalling heeft mama het rustig aan gedaan. Veel slapen en uitrusten, om goed te herstellen. Langzaamaan komt de bezoekstroom op gang. Dat vind ik natuurlijk leuk, omdat ik dan veel aandacht krijg, en leuke cadeau’s. In de tweede week zijn de buurtjes van nummer 5 op de koffie geweest. Diana, Dirk, Carice en Stan vonden mij een mooie baby. Ik heb van Stan en Carice twee mooie tekeningen gekregen en van Diana en Dirk een pakjeshouder voor mijn drinken en een kapstokje voor mijn kleding.

In het weekend zijn Alexandra, Gert, Sanne en Jens langs geweest. Alexandra is een collega van Mama. Van hun heb ik een luiertaart gekregen (altijd handig!), met daarin verwerkt lepeltjes en een mooie drinkbeker. Verder ook nog mooie kleiding. Wat wordt ik toch verwend.

Tot slot is in dat weekend ook “tante” Mia op bezoek geweest (zie mijn andere post). Dit was op dezelfde dag als de Tiemen zijn verjaardag.

Vrijdag ochtend 23 Januari werd ik opgeschrikt door een bezoekje van een “vriendelijke” laborant van het ziekenhuis. Deze meneer was aangewezen om mijn hielprik te doen. Ik was net in dromenland, toen ik voelde dat er iemand aan mijn voetje zat. Met een naar prikje, werd er een klein wondje gemaakt, waaruit meerdere druppels bloed werden gehaald. De “aardige” meneer kleurde met dit bloed zijn kleurplaat in, bestaande uit diverse rondjes. Na een minuut of twee was de ceremonie afgerond. Omdat ik een stoere meid ben, heb ik niet gehuild, enkel een boze blik geworpen.

Later die ochtend belde mijn oma vanuit huis (het huis van mijn papa en mama), om te melden dat er iemand van Vitras was voor een hielprik en gehoortest. Het consultatie bureau wist, uiteraard niet, dat ik nog niet thuis was. Omdat de hielprik inmiddels was gebeurd, zou de dame volgende week terugkomen voor de gehoortest.

Inmiddels heeft de gehoortest vanmorgen plaatsgevonden, met als resultaat dat ik prima kan horen. Mijn ouders dachten dat al, want ik reageerde gretig op de klikjes van de foto camera. (Ik sta nu eenmaal graag op de foto). Probleem is nu wel dat ik later niet meer kan zeggen dat ik iets niet gehoord heb….

De eerste week heb ik voornamelijk in het ziekenhuis doorgebracht. Ten eerste omdat het er super gezellig was, maar daarnaast ook om mijn moeder gezelschap te houden. Gelukkig mocht papa ook blijven slapen, zodat we al goed aan elkaar konden wennen. De verpleegsters in het ziekenhuis lieten ons, onze gang gaan, en enkel als we daar om vroegen kregen we hulp bij mijn verzorging. Al vrij snel na de bevalling is de borstvoeding “mondjesmaat” op gang gekomen, en met een enkele bijvoeding was ik volledig voldaan met de moedermelk.

Uiteindelijk mochten we vrijdag naar huis. Na een paar laatste controles, zijn we om 13.30 in de auto gestapt, mijn eerste kennismaking met de grote buitenwereld. Om 14.00 waren we thuis, waar opa en oma ons opwachtten. Vlak na onze thuiskomst, was ook de kraamhulp, Mireille Zijderveld, aanwezig. We hadden haar al even ontmoet op maandag, en gelukkig was ze vrijdag nog beschikbaar om ons te assisteren bij de eerste dagen thuis.