Tijdens ons midweekje Centerparcs ben ik al een keer mee geweest naar het grote zwembad. Daar heb ik rondgedobberd in een mooie gele band. Omdat ik dat zo leuk vond, en omdat ik van tante Stefanie en tante Iris een zwempas heb gekregen, ben ik vandaag met Papa voor het eerst op zwemles geweest.

In zwembad de Wetering wordt iedere dinsdag en vrijdagochtend zwemles gegeven voor baby’s. Dat komt mooi uit, omdat dit ook de dagen zijn dat mama of papa verlof hebben. Vandaag was het de beurt aan papa. Nadat mama naar haar werk was gegaan, zijn Papa en ik naar het zwembad gegaan. Na het standaard ochtendritueel, met flesje en spelen, was ik eigenlijk al weer toe aan mijn schoonheidsslaapje, maar daar hadden we geen tijd voor.

Mooi op tijd arriveerden wij bij het zwembad. Hier was het erg rustig. Of dat altijd zo is op vrijdagochtend, of dat het iets te maken had met de aanstaande meivakantie (vandaag koningsspelen op alle scholen), dat zal de volgende keer duidelijk moeten worden.

De dame aan de balie was erg vriendelijk en behulpzaam. Ze wees ons de weg. Nadat papa zich had omgekleed werd ik in de Maxi Cosi, meegenomen het zwembad in. Daar waren de omkleed kussens, zodat ook ik in een zwemoutfit gehesen werd. Om 09.00 gingen we te water en kon de zwemles beginnen.

In totaal waren er twee zwemjuffen, en vier andere moeders met kinderen (papa was de enige vader). Direct begon de hele groep allemaal liedjes te zingen (de wielen van de bus gaan rond en rond…..). Papa mocht meteen meedoen. Al spetterend en spaterend zongen wij in een half uurtje de les vol. Het hoogtepunt was het eindsalvo bij “op een klein stationnetje…”, omdat we hier allemaal kopje onder gingen. Ik heb het geheel gelaten over mij heen laten komen. De volgende keer ga ik proberen mee te zingen 😉

Ik vond het een geweldig leuke ervaring, en samen met papa heb ik enorm genoten. Na afloop was ik echter wel helemaal op. De rest van de dag heb ik voornamelijk geslapen. A.s. dinsdag mag ik weer, samen met mama en tante Stefanie gaat ook mee.

Kusjes.

Al bij de geboorte was ik een redelijk grote meid, niet zozeer qua gewicht, maar wel wat betreft de lengte. Sinds die tijd ga ik als een raket. Bij iedere weging blijk ik aan de bovenkant te zitten van de groeicurve.

Op basis van mijn leeftijd en gewicht mag ik maximaal 5 flesjes per dag van 180 ml, maar ik lust er wel minimaal 6! Meestal had ik na minder dan 3 uur al weer honger, en de afgelopen nacht begon ik ook ‘s nachts weer een snellere behoefte aan eten te krijgen. Omdat het de spuigaten uitliep, hebben we vrijdag even gebeld met het consultatiebureau.

Daar werd met klem benadrukt dat de vochthoeveelheid toch echt niet boven de 1 liter uit mocht komen, met 6 x 180 = 1040 zat ik daar overheen. Het advies was om JBPM(Johannes Brood Pit Meel) toe te voegen aan de voeding, waardoor deze dikker werd. Hierdoor moest ik meer moeite doen met drinken, zodat mijn zuigreflex werd bevredigd. De bedoeling was dat ik hierdoor toch wel 15-20 minuten over een flesje moest doen (ipv de 3 minuut 30 die ik er nu over doe (ik ben nou eenmaal snel!))

Met de JBPM in mijn fles, moet ik inderdaad meer moeite doen. De tijd is opgelopen naar een kleine 10 minuten (ik blijf een snelle meid). Ook de tijd tussen de voedingen is inmiddels opgelopen naar ruim 4 uur, en vaak lukt zelfs 5 uur tussen de voedingen. Hierdoor zit ik momenteel weer op 5 voedingen per dag (is 900 ml). Dit is prima!

Mogelijk gaan we ook nog even kijken naar een andere fles, die een verstelbare opening heeft, waardoor het nog lastiger wordt voor mij om te drinken (ze maken mij niet gek!). We gaan het zien.

Voor nu ben ik tevreden 😉

Er wordt wel eens beweerd dat kinderdagverblijven een bron van ziektes zijn. Of dit de oorzaak was (de eerste wen ochtend) of dat er iets anders speelde, maar zaterdag rond lunchtijd zaten we gezellig rond de tafel (papa en mama aan tafel, ik in de wipper), toen mama plotseling verschrikt naar mij keek. Ik had een zodanige poepluier geproduceerd, dat de bruine kleur aan de buitenkant van de kleding te zien was. Snel werd ik opgepakt en meegenomen naar boven. Daar was het nog even de vraag hoe de situatie aan te vliegen, maar toen ik vervolgens besloot ook nog alles onder te spugen, was de misère compleet.

Snel werd alles uitgetrokken, en werd ik vakkundig weer opgelapt. Ik had blijkbaar stevige diarree en omdat ik ook spuugde, moest ik wel ziek zijn. Later op de dag werd het kunstje nog een keer herhaald. Terwijl ik verschoond werd, van weer een aanslag op de pamper, spuugde ik weer alles onder.

Echter omdat ik geen verhoging had of andere ziekte verschijnselen vertoonde (ik was net zo opgewekt als anders), werd er geen dokter bijgehaald. Gedurende de zondag werd de situatie enigszins stabiel (ik bleef weer tussen de lijntjes).

Op het moment dat mijn ouders dachten dat het ergste geweest was, moest voor hun het feest nog beginnen. Eerst werd papa ziek, en toen hij een paar keer gespuugd had, deed mama ‘vrolijk’ mee. De hele zondag op maandag nacht werd er gespookt in huize Kolkman. Toen ik maandagmorgen verschoond moest worden, stonden papa en mama beiden bij mij. Toen mama nodig naar de WC moest en papa bijna weer moest spugen, heb ik maar even gewacht in bed 😉

Doordat we allemaal ziek waren, moesten we helaas maandag, tweede Paasdag, de eerste Kolkman familiedag missen, dat was erg jammer, omdat ik dan direct alle neven en nichten van papa kon bewonderen (of was het nu andersom….). Gelukkig hebben we volgens jaar weer een kans.

Na een eerste kennismaking en een intakegesprek, was het donderdag 2 april eindelijk zo ver. Ik mocht een ochtendje proefdraaien. Na wederom een goeie nachtrust (10 uur slaap), ging ik samen met Papa en Mama op pad. Omdat het net droog was, gingen we te voet. Rond 07.45 kwamen we aan, en werd ik overgedragen aan Thamara. Het was mijn ‘wen ochtend’, maar het was voor Mama lastiger dan voor mij. Ik heb me prima vermaakt met de andere baby’s en de leidsters. Voor Mama was het de eerste ochtend alleen, omdat Papa naar zijn werk ging.

Thuis heeft Mama een beetje gerommeld en alvast een begin gemaakt aan het avondeten (stoofvlees, lekker). Rond 12.30 ging Mama op pad, om mij weer op te halen. Ik was net met een flesje bezig, toen Mama mij kwam halen. Toen we weer thuis waren, bleek ik toch wel erg moe te zijn. Blijkbaar heb ik veel indrukken opgedaan. Mama was blij mij weer te zien. Ik verheug me al op volgende week woensdag, als ik weer terug mag naar de ‘Egeltjes’ groep.

In de week na onze vakantie, moest Papa voor zijn werk naar India. Papa vertrok zondagochtend, en omdat er geen goeie treinverbinding was, brachten wij Papa weg. Nu Papa was afgezet op Schiphol, bleef ik met Mama over. Omdat Papa pas zaterdagochtend zou terugkomen, had Mama geregeld dat we naar Opa en Oma Enschede zouden gaan, waar we bleven tot dinsdag.

Samen met Oma en Opa, zijn we maandag wezen winkelen. Dinsdag zijn we op bezoek geweest bij tante Mia, waarna we weer huiswaarts gingen. Op woensdag kwam tante Stefanie langs, die bleef slapen. Uiteraard moest ze de volgende dag wel werken, maar het was erg gezellig dat ze bleef slapen.

Tante Stefanie is twee nachten blijven slapen, waardoor we niet allen waren. Tot slot zijn we vrijdag naar de kapper geweest, en werd het vanzelf zaterdag. Samen met Mama hebben we Papa opgehaald op het vliegveld. Het was een emotioneel weerzien. Gelukkig was Papa weer thuis.

Nu Mama nog aan het genieten is van haar zwangerschapsverlof hadden we een mooie gelegenheid om nog even een weekje met elkaar op vakantie te gaan.
Op basis van de Prenatal kortingsbon, hadden we een mooi huisje geboekt in Center Parcs Sandur, vlakbij Emmen.
Maandagmiddag, na de laatste controle bij de gynaecoloog, gingen we op weg. Tegen vijf uur kwamen we aan op het park. Gelukkig hadden we het speelkleed meegenomen, zodat ik lekker kon spelen, terwijl Papa en Mama de auto uit pakten. Ik lag nog geen 5 minuten te spelen, of ik kreeg al bezoek van een paar vriendjes, 2 ganzen. Gelukkig zat er glas tussen 😉

De overige dagen hebben we een bezoekje gebracht aan Emmen, Orvelte, het zwembad en het bos. Mede door het mooie weer, was het een geslaagde vakantie.

Tijdens de vakantie hebben we ieder dag gekookt in het huisje, m.u.v. de laatst dag. Op donderdag wilden we uit eten. Omdat dit de eerste keer was dat ik mee zou gaan, hadden we een passend restaurant gevonden. Papa had eerst nog een chique restaurant uitgezocht, maar uiteindelijk besloten we een alternatief te zoeken. Nu wil het toeval, dat we die middag, na de wandeling, uiteindelijk toch nog voor de lunch uitkwamen bij het chique restaurant. Om te laten zien dat ik mij altijd gedraag, heb ik mij gedurende de lunch voorbeeldig gedragen. Ik keek om mij heen, en had niet eens oog voor mijn flesje (terwijl het ook voor mij lunchtijd was). Uiteindelijk heb ik mijn flesje leeggedronken en mij kostelijk vermaakt. Papa en Mama waren super trots op mij. Overigens heb ik ook ‘s avonds even van mij laten horen, maar mij verder prima gedragen. Ik mag vast vaker mee.

Dinsdag 10 maart was het dan zover, ik mocht mij melden voor mijn eerste prikjes (van een lange serie prikjes). Vol goede moed werd ik door Mama naar het consultatiebureau gebracht.

De grote vraag was natuurlijk, hoe zou ik mij houden. Het antwoord kwam al snel, toen het eerste prikje erin ging. Ik liet even van mij horen, maar dat duurde niet lang. Het tweede prikje was al net zo goed.

Vol trots ging Mama weer met mij naar huis. Op naar de overige 20 prikjes 😉

Zoals verteld heb ik Mama en Papa nog een cadeautje gegeven door de opvolgende nacht als een roos te slapen.

Normaal slaap ik ‘s nachts een paar uur achter elkaar, waardoor mijn ouders één tot twee keer per nacht uit bed moeten om mij te voeden. Of het één of twee keer is hangt voornamelijk af van het tijdstip waarop ze mij op bed leggen. Het is dus even puzzelen, maar dan is onze nachtrust dragelijk.

In de nacht van 5 op 6 maart, heb ik mijn ouders laten schrikken. Rond 22.00 uur lag ik op bed, waardoor het bij één nachtvoeding zou blijven. Echter om 06.00 ging Papa’s wekker, en had ik mij nog niet gemeld. Verschrikt kwamen mijn ouders polshoogte nemen. Ik was mij echter van geen kwaad bewust, want ik was nog in dromenland. Pas rond half zeven werd ik wakker.

Helaas was deze actie eenmalig, want de nacht erop waren het al weer twee voedingen (weer verkeerd gepuzzeld). Pas een week later, na mijn eerste prikjes, heb ik weer een nacht doorgehaald.

In navolging van een cadeau van de collega’s van Papa, konden de collega’s van Mama niet achter blijven. Op woensdag 4 maart kwamen maar liefst 7 collega’s op de koffie: Brad, Linda, Els, Elsbeth, Alexandra, Manda en Yvonne.

De collega’s kwamen niet met lege handen, ten eerste hadden ze een cadeau van BCD bij zich, een leuk koffertje met daarin een pluche konijn, een muziekdoosje, een konijn rammelaar en een tut-doekje.

Zelf hadden de collega’s een voorleesboekje, een rammelaar, een maxi-cosi speeltje en een baby gym meegenomen. Het huis was te klein, met al die mooie cadeau’s.

Hier zie je mij, de baby-gym uitproberen.

Omdat Opa niet meer zo mobiel is en omdat zijn gezondheid hem wel eens in de steek laat, heeft het even geduurd voordat ik kennis kon maken met Opa.
Maar gelukkig was het de laatste dag van Februari eindelijk zo ver. Al vroeg gingen we op pad. Omdat we tegen de lunch zouden arriveren, werd Opa gebeld met de vraag of hij wat lekkers kon regelen. Nou dat kan Opa wel.

Rond 12.00 arriveerden we, waarna Opa mij voor het eerst kon bewonderen. Opa was super trots.

Na heerlijk geknuffeld te hebben, hebben Papa en Mama genoten van een heerlijke soep. Ik moest het doen met een lesje babymelk, ook lekker.

Na een gezellige middag gingen we weer huiswaarts. Net als op de heenreis, heb ik op de terugweg heerlijk geslapen. Dag Opa, tot binnenkort.